Dengan nama Allah Yang Maha Pemurah Lagi Maha Penyayang
Assalamu'alaikum Warahmatullahi Wabarakatuh...
Alhamdullilah, syukur ke hadrat Allah S.W.T dengan limpah kurnia & hidayat ini, perjalanan saya ke USM Kampus Kesihatan, Kubang Kerian, Kelantan selama 6 hari berjalan dengan lancarnya dan banyak pengalaman telah saya timba selama 6 hari ini.
Pada hari Sabtu yg lepas, 12 hb Disember 2009 sy telah menyertai satu khidmat kesihatan sekitar kawasan Kelantan yg lebih molek kiranya sy tidak menyebutkan destinasinya. Bersama-sama dua org doktor, seorang pelajar nutrition & dua org pelajar perubatan, kami ke sana. Inilah kali pertama sy menyertai khidmat kesihatan di luar kampus, jikalau sebelum ini semasa sy berada di dental, sy hanya menjadi org backup semasa khidmat kesihatan di dlm kampus.
Apabila tiba di lokasi, kami tiba agak lewat sekitar jam 9.30 pagi namun kelihatan byk lg booth yg masih belum dibuka dan sdg membuat persiapan. Tanpa membuang masa, kami membuat persiapan dgn menyediakan kawasan kami dan alat-alatan serta ubat-ubatan yg dibawa. Pada mulanya, Dr meminta sy utk mengendalikan kaunter bacaan tekanan darah, namun kerana kurangnya ilmu sy, maka Dr sendiri bersama senior pelajar perubatan yg mengendalikan kaunter itu. Sy pula lebih selesa utk berada di kaunter pendaftaran(walaupun bukanlah pendaftaran yg formal). Sy cuba menyesuaikan diri sy utk berkomunikasi dengan masyarakat kelantan yg begitu pekat loghatnya. Kdg2 tersasul juga lah sy bercampur dengan bahasa utara sy.
Ramai yg hadir menanyakan "takde kaunter cek kencing manis ka?", memandangkan kami tidak membawa glukometer, tetapi kemudiannya, glukometer tiba. Pada mulanya, sy meminta sahabat sy senior perubatan yg mengendalikan glukometer ini, tetapi entah bagaimana, sy pula yg cuba check sama ada alat ini boleh digunakan atau tidak. Setelah cubaan demi cubaan dilakukan kpd sahabat sy, ternyata bekas utk handle jarum itu ternyata tidak dpt digunakan dgn baik. Maaflah, sy tidak ingt apa namanya. Apabila bertanya pd Dr, Dr menyuruh melakukan secara manual. Sahabt-sahabat yg hadir tidak berani@tiada pengalaman utk melakukannya.
Pada mulanya, sy ingt tidak mahulah check kandungan glukosa ini kepada org awam yg hadir, tetapi di hadapan sy ini, sudah ramai yg beratur tidak sabar nampaknya utk check glukosa masing2. Dr memberitahu bahawa hanya mereka yg ada kencing manis shj boleh dicheck memandangkan kaedah cucuk jarum secara manual akan dibuat, tetapi entahlah org ramai nak buat ada@tiada kencing manis.
Sy pun cuba utk membuatnya, seolah2 mahir dlm hal ini, padahal sy hanya mengetahui teorinya shj. Selama dlm makmal pun, kami tidak pernah menjalankn secara manual kaedah cucuk jarum utk ambil darah ni. Dengan lafaz nama Allah, dan selawat ke atas nabi Muhammad S.A.W, sy ambil bacaan glukosa seorang demi seorang. Ngeri juga apabila difikirkan kembali walaupun telah disapu jari dengan alcohol, namun, sy bimbang kesakitan yg dialami org awam ini. Seorang demi seorang sy menanyakan adakah sakit selepas sy cucuk jari mereka... Sy pujuk org awam agar tidak melakukan ujian glukosa ini dan memberitahu mereka bahawa sy hanyalah seorg student dan bukannya student perubatan... Alhamdullilah, mereka tetap ingin dan percaya dan yakin bahawa sy mampu utk melaksanakannya...
Tepat jam 12.30 tgh hari, Dr meminta kami menutup kaunter khidmat kesihatan ini kerana kami ada destinasi lain yg ingin pergi... Org ramai begitu kecewa apabila menyatakan kami sudah mahu tutup kedai... Sy hanya senyum & terus senyum pd mereka... Sempat juga menasihati pakcik,makcik, kakak-kakak dan adik2 utk sentiasa berjumpa doktor sekiranya perlu.
Selama ini, sy terlalu mengimpi-impikan utk turun pdg melakukan khidmat kesihatan kpd org awam. Alhamdullilah ya Allah. Hari ini telah tercapai satu impian sy utk menyumbangkan sesuatu kpd org ramai. Walaupun perasaan takut masih ada dlm sanubari hati, namun rasa syukur itu terlalu menebal hingga tidak sabar sekiranya ada lg peluang utk berkhidmat kpd masyarakat...
tika itu, tika itu aku masih lagi kecil
hanya mampu melihat tangisan ibuku
menerima ujian yg begitu besar buatnya
ibu mana yg sanggup melihat anaknya sakit
ibu mana yg sanggup melihat anaknya menderita
ulang alikku bersama ibu ke hospital
membuatkn aku melihat kesakitan-kesakitan yg pedih
sehingga tertanamnya satu keazaman dlm diriku
utk aku menabur jasa pd mereka yg memerlukan
namun, rezeki itu bukanlah di tgn manusia
Allah lah pemberi segala rezeki
tika peluang itu tiba utk ku menyambung pelajaran
entah mengapa saat itu ku menolaknya
sehingga ku masuk di alam pergigian
satu demi satu yg menimpa diriku
kini ku terpaksa melepaskan alam pergigian
menukar kursus yg hidup ke yg mati
mengkaji bukti-bukti kematian
kes-kes yg menganiayai mereka yg tidak bersalah
maka itulah fardhu kifayah ke atasku kini...
ya Allah, cintaku pd alam perubatan tidak kan berakhir
kau gagahi lah diriku utk meneruskan perjuangan
semoga walau ku kini bukan di alam perubatan
aku masih lg mampu menolong mereka yg kurang berdaya
Catatan bakal Pakar Forensik,
Cahaya Penawarku
8.22pm
28 Zulhijjah 1430 H
No comments:
Post a Comment